Go to gra, która od pewnego czasu fascynuje moich przyjaciół. Jest coś niesamowitego w obserwowaniu dwóch facetów, siedzących naprzeciw siebie i w ogromnym skupieniu przyglądających się drewnianej planszy i kilku kamykom. Bo tym właśnie jest go - planszą w kratkę i dwiema garściami białych i czarnych kamyków. Na przecięciach linii gracze na przemian kładą kamienie (jeden białe, drugi czarne), dążąc do otoczenia kamieni przeciwnika.
Legenda mówi, że grę tę wymyślił ponad 2000 lat p.n.e. cesarz Sun, który chciał za pomocą tej rozrywki wytrenować umysł swego syna. Od tego czasu Chińczycy ją uwielbiają, a od kilkudziesięciu lat fascynują się nią ludzie na całym świecie. Powstają formalne i nieformalne stowarzyszenia graczy w go oraz oczywiście mnóstwo wersji komputerowych. Jednak kombinacji w tej grze jest więcej, niż protonów we wszechświecie, tak więc komputer nie jest w stanie pokonać nawet średnio zaawansowanego gracza. Nic zatem dziwnego, że gra z żywym przeciwnikiem jest o wiele ciekawsza.
Zresztą moim skromnym zdaniem żaden komputer nie może zastąpić drewnianej planszy, dotyku kamieni i towarzystwa drugiego zapalonego gracza:) Dlatego postanowiłam spróbować i dołączę do moich przyjaciół - graczy.
Na początek kupię sobie zestaw do go. I drugi w prezencie dla przyjaciela, bo ma w listopadzie urodziny ;-) Na przykład taki podróżny zestaw w rulonie:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz